Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
Nasze priorytety to terminowość, kompleksowa organizacja odpraw oraz pełna pomoc dla każdego klienta. Nieustannie dbamy o podnoszenie kwalifikacji i doskonałą orientację w przepisach regulowanych Wspólnotowym Kodeksem Celnym.
Zapraszamy do kontaktu!
Jednolity Dokument Administracyjny to uniwersalny statystyczny dokument celny, który pełni funkcję wniosku o wszczęcie postępowania celnego. Znajduje zastosowanie w międzynarodowym obrocie towarowym w zakresie procedury tranzytowej oraz procedur przywozowych i wywozowych. SAD wykorzystywany jest bezwzględnie w stosunku do wszystkich towarów.Jednolity Dokument Administracyjny uchwaliła „Konwencja o uproszczeniu formalności w obrocie towarowym (SAD)” z dnia 20 maja 1987 roku. Ustanowiona została w szwajcarskim mieście Interlaken. Początkowo dokument obowiązywał jedynie w krajach EWG – Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej. W chwili obecnej, od 11 kwietnia 1998 roku wymagany jest także w Polsce.
Formularz SAD ma zastosowanie względem wszystkich towarów, bez względu na ich rodzaj i pochodzenie. Pełni on funkcję wniosku o wszczęcie postępowania celnego. Formularze SAD zawierają 8 kart stosowanych zamiennie w zależności od rodzaju procedury: Karta 1, 2, 3 dotyczy formalności związanych z wywozem Karta 4, 5 dotyczy tranzytu oraz potwierdzenia unijnego statusu towarów Karta 6, 7, 8 dotyczy formalności związanych z przywozem Wzór formularza dokumentu SAD znajduje się na stronie MF w zakładce „Cło” – „Formularze”. Obecnie zgłoszenia celne bez względu na rodzaj procedury dokonywane są tylko w formie elektronicznej i przesyłane do systemów celnych jako komunikaty podpisane kluczem do bezpiecznej transmisji danych. Forma papierowa zgłoszenia może być wykorzystywana sporadycznie jedynie w procedurze importu dokonywanego przez osobę fizyczną.
Formularz SAD zastąpił jednocześnie 6 innych dokumentów stosowanych podczas odprawy celnej towarów. Celem jego uchwalenie było przede wszystkim uproszenie stosowanych dotychczas w obrocie towarowym procedur, a także usprawnienie statystyki celnej. SAD złożony jest z 9 kart.
Obecnie funkcjonuje jednocześnie kilka możliwości stosowania Jednolitego Dokumentu Administracyjnego w obrocie towarowym. Głównie wykorzystuje się pełen zestaw formularzy. Ma to miejsce wówczas, gdy w czasie procedury wywozowej uczestnik obrotu stosuje dokument zawierający wszystkie 9 kart. Są one niezbędne do właściwego wypełnienie procedury tranzytowej oraz załatwienia wszelkich formalności.
Czasem dopuszczalne jest też stosowanie tylko zestawów częściowych dokumentu. Uczestnik danej procedury może zastosować tylko niektóre kart, które są mu potrzebne do wypełnienia formalności na jednym z etapów obrotu towarowego, czyli np. jedynie przywozu lub wywozu towarów. W niektórych przypadkach może on także do kart wymaganych na danym etapie dołączyć pozostałe karty, które są z kolei niezbędne na kolejnych etapach.
Zastosowanie SAD nie należy do najłatwiejszych. Trudności wynikają przede wszystkim z błędów popełnianych w czasie wypełniania kart przez przewoźników oraz niekompletnej komputeryzacji.
Prawo celne obecnie zostało znacznie uproszczone i nie jest tak rygorystyczne. Wszystko na skutek zmian w przepisach, jakie weszły w życie z dniem 30 września 2016 roku. Nowe regulacje zawdzięczamy stosowaniu Unijnego Kodeksu Celnego.
Szczególnie ważna modyfikacja dotyczy zdecydowanego ułatwienia procedur celnych. Dzięki niemu wymiana towarowa na terenie krajów Unii Europejskiej jest znacznie łatwiejsza do zrealizowania.
Dotychczas niekończące się formalności w znacznym stopniu to utrudniały, prowadząc jednocześnie do wydłużenia transakcji w czasie. Takie ustępstwa wzmacniają jednocześnie przyjacielskie stosunki między państwami. Tego rodzaju polityka ma na celu udowodnić, iż Unia Europejska jest jednością.
Kolejna metamorfoza to integracja w zakresie wymiany danych i informacji dotyczących obrotu towarów między państwami członkowskimi Unii Europejskiej. Sprzyja to efektywności importu i eksportu produktów, co jest bardzo ważne dla rozwoju gospodarczego każdego kraju, dzięki skutecznym wymianom wzrasta produkt krajowy brutto.
Korzystne zmiany w Unijnym Kodeksie Celnym nastąpiły również dla administracji celnej. W środowisku tym nastąpiła bowiem pełna elektronizacja. Dotyczy to również podmiotów gospodarczych, które zajmują się współpracą handlową z państwami zagranicznymi. Wsparcie otrzymali również biznesmeni ubiegający się o przyznanie statusu upoważnionego przedsiębiorcy AEO.
Jest to miejsce pod dozorem celnym, zatwierdzone przez organy celne, gdzie ma odbywa się składowanie towarów nieunijnych (spoza Unii Europejskiej). Składowanie celne stanowi procedurę celną uregulowaną w unijnym kodeksie celnym.
Skład wolnocłowy przyrównuje się do wolnego obszaru celnego, który jest wydzielonym (ogrodzonym) terenem w obszarze celnym, natomiast skład celny jest wydzielonym pomieszczeniem, w którym dokonuje się w zasadzie tych samych czynności tj. składowane są czasowo towary z zachowaniem odpowiednich warunków i reguł, podlegające kontroli przez urzędy celno-podatkowe.
Składy te dzielimy na: prywatne oraz publiczne.
Składy celne publiczne to składy otwarte dla każdego usługobiorcy.
Składy celne prywatne to składy zamknięte, przeznaczone tylko i wyłącznie dla właściciela, do którego należy pozwolenie na prowadzenie takiego składu.
W składzie celnym można składować różne rodzaju surowce, wyroby, produkty dla których uzyskało się pozwolenie urzędu, wśród których znajdują się takie kategorie podziału dla których procedura składu celnego pozwala na składowanie w składzie celnym:
towarów niewspólnotowych - które w czasie tego składowania nie podlegają zobowiązaniom celno-podatkowym (należnościom celnym) ani środkom polityki handlowej w okresie ich składowania,
towary wspólnotowe – podlegają odrębnym przepisom wspólnotowym, dając jednak różne możliwości i udogodnienia w związku z faktem umieszczenia ich w składzie celnym, ze środków zwykle stosowanych przy wywozie tego rodzaju towarów.
Jest obecnie najważniejszym i najpopularniejszym dokumentem celnym odprawy czasowej towarów, który upoważnia do czasowego przywozu towarów na teren 74 krajów zrzeszonych w ATA. Karnet ATA nie jest wymagany do przewozu towarów w ramach Unii Europejskiej (EU). W Polsce wydawaniem karnetów ATA zajmuje sie Krajowa Izba Gospodarcza (KIG).
UWAGA: Karnet ATA jest ważny 12 miesięcy od daty wydania.
INTRASTAT jest nowoczesnym systemem, dzięki któremu możliwe jest monitorowanie obrót towarów handlowych pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej.
Ma to zapewnić przede wszystkim właściwe informacje o obrocie towarowym pomiędzy wszystkimi państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej.
Dotyczy to także i Polski, która w momencie wejścia do struktur unijnych zaczęła podlegać i funkcjonować w ramach unii celnej wszystkich państw Unii Europejskiej.
Oznacza to, że wszystkie towary przywożone na teren Polski z krajów UE oraz wszystkie towary z Polski wwożone do państw członkowskich nie podlegają już zgłoszeniom celnym jak było to do czasu, kiedy Polska pozostawała poza strukturami unijnymi.
Przepisy importowe w krajach, do których realizowany jest import towarów, wymagają, aby opakowania drewniane z drewna surowego, elementy drewniane, palety, materiały sztauerskie z drewna były poddawane szeregowi procesów, tj. obróbce cieplnej, fumigacji, certyfikacji, oraz znakowaniu wg standardu ISPM15.
Przy przemieszczaniu przesyłek pomiędzy państwami Unii Europejskiej świadectwa fitosanitarne dla opakowań z drewna surowego nie obowiązują i nie są wymagane.
Fumigacja drewna oraz opakowań z drewna jest wymagana w transporcie międzynarodowym, poza granicami Unii Europejskiej oraz między niektórymi krajami członkowskimi. Fumigacja ma na celu ograniczenie ryzyka rozprzestrzeniania się szkodników kwarantannowych w obrocie międzynarodowym. Na elementy drewniane poddane zabiegowi fumigacji nanosi się logo IPPC.
Zastosowanie znajdują także palety kartonowe będące kluczowymi w dystrybucji, w której istotną rolę odgrywa niska waga przesyłki. Są nie tylko lekkie i wytrzymałe, ale także higieniczne oraz zgodne z wymogami IPPC.
EORI (ang. Economic Operators Registration and Identification) - Wspólnotowy System Rejestracji i Identyfikacji Podmiotów Gospodarczych.
Głównym celem funkcjonowania systemu EORI jest przyspieszenie załatwiania formalności i operacji celnych przez przedsiębiorców i osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, uczestniczące w czynnościach celnych. Przedsiębiorcy podlegają jednokrotnej rejestracji w systemie EORI. Zostaje im wtedy nadany unikalny numer identyfikacyjny EORI. Przedsiębiorcy są obowiązani posługiwać się tym jednym, uznawanym na obszarze całej UE numerem EORI we wszystkich transakcjach i czynnościach celnych na obszarze UE, przy których wymagany jest ich identyfikator.
Więcej informacji o rejestrze EORI dostępne pod adresem:
https://www.finanse.mf.gov.pl/clo-informacje-dla-przedsiebiorcow/eori/informacje-podstawowe
Jest dokumentem wystawianym przez sprzedającego na towary wysłane kupującemu. Od umowy obu stron (sprzedawca – kupujący) zależy stopień szczegółowości informacji opisujących towar (ilość, waga netto/brutto, cena za jednostkę, całkowita cena). Ze względu na wymagania władz celnych faktura handlowa powinna zawierać dane wymagane przepisami celnymi kraju importu (takimi jak np. kraj pochodzenia/country of origin, warunki dostawy/terms of delivery).
Przykład dokumentu Invoice
Lista pakunkowa jest dokumentem, który stanowi załącznik do dokumentów przewozowych ładunków drobnicowych. Dokument ten potwierdza, jakie przesyłki są załadowane na dany środek transportu.
Przykład dokumentu Packing List
Dokument ukazujący kraj pochodzenia sprowadzanego towaru, dzięki któremu urzędy celne mogą stosować tzw. preferencje celne lub regulacje importowe.
Przykład dokumentu Świadectwo pochodzenia
Podstawowe funkcje konosamentu:
Wystawienie konosamentu polega na jego podpisaniu i ewentualnym opieczętowaniu przez upoważnioną do tego osobę. Konosament wystawia się w kilku ponumerowanych egzemplarzach, z których każdy jest oryginałem dokumentu. Oprócz tego sporządzane są także kopie, które nie upoważniają do dysponowania ładunkiem.
Konosament (Bill of Lading) skrót B/L – to morski list przewozowy, dokument potwierdzający odbiór określonego ładunku na statek. Posiadacz tego dokumentu może w porcie docelowym odebrać przesyłany ładunek. Konosament jest papierem wartościowym, na podstawie którego można przenieść prawa własności towaru, jest dowodem zawarcia umowy o przewóz i odgrywa główną rolę w handlu międzynarodowym. Konosament jako papier wartościowy reprezentuje towar, na który go wystawiono i stanowi prawo do towaru, a w szczególności prawo dysponowania nim. Jest przedmiotem transakcji handlowych jest sprzedawany i kupowany.
Przykład dokumentu Bill of Lading
Wyrób, na który wystawiony został certyfikat CE, powinien być oznakowany logiem CE. Oznakowanie CE musi mieć wielkość co najmniej 5 mm, w przypadku większego rozmiaru muszą być zachowane jego proporcje. Oznakowanie musi być umieszczone w widocznym miejscu, musi być czytelne i trwałe. Zgodnie z Dyrektywami tzw. „Nowego Podejścia” Unii Europejskiej, które dotyczą bezpieczeństwa użytkowania, ochrony zdrowia i środowiska, producent powinien wyprodukować wyrób zgodnie z dyrektywami, następnie poddać go ocenie niezgodności. W przypadku wykrycia jakichkolwiek niezgodności powinien je niezwłocznie wyeliminować.
Przykład dokumentu Certyfikat CE
Najczęściej wykorzystywanymi warunkami Incoterms 2010 w transporcie morskim są: FOB, CIF i CFR.
FOB (ang. Free on Board) - gestię transportową posiada kupujący, który ma obowiązek zawrzeć na swój koszt umowę o przewóz towaru morzem, a także poinformować sprzedającego o nazwie statku, miejscu załadunku i wymaganym terminie dostawy. Obowiązkiem sprzedającego jest dostarczenie towaru, w uzgodnionym dniu lub okresie, na wyznaczony przez kupującego statek w oznaczonym porcie załadunku. Sprzedający ponosi koszty przeładunku, formalności celnych oraz ryzyko uszkodzeń lub utraty towaru, dopóki towar nie zostanie umieszczony na statku.
CIF (ang. Cost, Insurance and Freight) - zakres obowiązków, podział kosztów w formie CIF jak w CFR, przy czym jest on rozszerzony o obowiązek zawarcia umowy i pokrycia jego kosztów.
CFR (ang. Cost and Freight) - sprzedający ma gestię transportową i do jego obowiązków należy zawarcie umowy przewozu towaru do określonego portu przeznaczenia i opłacenie frachtu oraz formalności celnych, natomiast ryzyko przechodzi ze sprzedającego na kupującego po umieszczeniu towaru na statku.
Z pełną świadomością możemy powiedzieć, że ustalenie dogodnych warunków współpracy pomiędzy kontrahentami to najważniejsza kwestia i wymaga dokładnej analizy. Na pozór warunki CIF wydają się bardzo wygodne, ale z reguły kryją wiele ukrytych kosztów, które są przerzucane na odbiorcę w porcie rozładunku. Warunki FOB dają pełną kontrolę nad ładunkiem i pełną przejrzystość kosztów, przez co stały się podstawą współpracy z kontrahentem zagranicznym. Odwrotna natomiast sytuacja ma miejsce w eksporcie z punktu widzenia polskiego eksportera. Aby ten mógł kontrolować koszty transportu, sam ustalać terminy załadunków i w jasny sposób śledzić zmiany cen frachtów, musi wybrać formułę CIF. Rekomendujemy nie zawierać umowy na warunkach CFR.
Dopuszczenie do obrotu na obszarze Wspólnoty pewnych grup towarowych jest uwarunkowane posiadaniem pozwolenia przywozu, wydanego przez właściwy organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
Faktura handlowa jest dokumentem wystawianym przez sprzedającego na towary wysłane kupującemu. Od umowy obu stron (sprzedawca – kupujący) zależy stopień szczegółowości informacji opisujących towar (ilość, waga netto/brutto, cena za jednostkę, całkowita cena). Ze względu na wymagania władz celnych faktura handlowa powinna zawierać dane wymagane przepisami celnymi kraju importu (takimi jak np. kraj pochodzenia/country of origin, warunki dostawy/terms of delivery).
Przykład dokumentu Invoice
Lista pakunkowa jest dokumentem, który stanowi załącznik do dokumentów przewozowych ładunków drobnicowych. Dokument ten potwierdza, jakie przesyłki są załadowane na dany środek transportu.
Przykład dokumentu Packing List
Przykład dokumentu oświadczenia o kosztach transportu
Dokument T2L służy do potwierdzenia w kraju importera, że zgłaszany towar posiada status wspólnotowy. Najczęściej stosuje się go przy przewozie towarów o statusie unijnym z jednego miejsca w Unii Europejskiej do kolejnego miejsca na obszarze wspólnoty przez terytorium państw trzecich oraz w przypadku, gdy towary wspólnotowe przewożone są pomiędzy portami w UE drogą morską lub powietrzną. Dokument T2L wystawić można w każdym oddziale urzędu celnego, w którym następuje wywóz.
Dokument T2L sporządzany jest na formularzu karty 4 jednolitego dokumentu administracyjnego (SAD) i może być złożony do urzędu celnego w formie papierowej. Komunikat jednak musi zostać przesłany do systemu Celina w formie elektronicznej. W 2016 r. wprowadzono składanie deklaracji T2L w formie elektronicznej do systemu AES. Przedsiębiorca otrzymuje zwrotnie z systemu AES wydruk potwierdzenia statusu unijnego towarów z nadanym numerem MRN.
Do wystawienia dokumentu niezbędna jest faktura handlowa oraz oświadczenie o statusie towaru wystawione przez eksportera.
Dokument T2L ważny jest przez 90 dni od daty wystawienia, a sporządza się go dla towarów, których wartość przekracza 15 tys. EUR.
Do dzisiaj to właśnie cła importowe odgrywają zasadniczą rolę w dochodach celnych, a przy okazji chronią produkcję kraju, mają znaczenie dla bilansu płatniczego itp.
Ich egzekwowanie opiera się na narzucaniu na importerów opłaty wliczanej w cenę towaru, która wędruje do budżetu kraju, do którego towary są sprowadzane.
Cło jest opłatą, którą państwo narzuca na produkty przewożone przez granicę celną danego kraju. Ze źródeł historycznych wynika, że stanowiło ono pierwszy instrument polityki handlowej. Pierwotną funkcją tej opłaty było zabezpieczenie produkcji własnej państwa. Przede wszystkim jednak cło miało fundamentalne znaczenie dla jego utrzymania.
Wysokość cła importowego zależna jest od konkretnego produktu i stopnia, w jakim handel nim wpływa na rozwój gospodarczy państwa. Nie ma jednego szablonu i w zależności od towaru metody są zróżnicowane. Z reguły nakłada się je na jednostki fizyczne, tj. na sztukę, tonę czy litr.
Oznaczenie/Oznakowanie CE (Conformité Européenne) umieszczone na wyrobie jest deklaracją producenta, że oznakowany wyrób spełnia wymagania dyrektyw tzw. "Nowego Podejścia" Unii Europejskiej (UE).
Oznakowanie CE opiera się na fundamentalnych założeniach, które stoją u podstaw funkcjonowania Unii Europejskiej. Chodzi mianowicie o swobodny i pozbawiony wszelkich barier przepływ osób, towarów i kapitału. Obecnie przepływ dóbr w skali całej Unii Europejskiej odbywa się według tych samych zasad, co w pojedynczym państwie członkowskim. Obszar, na którym ma miejsce rzeczony przepływ produktów, nosi nazwę Jednolitego Rynku Europejskiego.
Przeszkodami, na jakie napotyka handel międzynarodowy, są wymagania odnośnie do jakości i bezpieczeństwa konkretnych towarów. Problem polega na tym, że każdy kraj wprowadza różne regulacje prawne, co może implikować liczne nieporozumienia. W dawnych czasach producent, który pragnął eksportować swoje dobra za granicę, musiał spełnić odmienne wymagania.
Historia harmonizacji przepisów jest niezwykle długa i obfitująca w liczne zwroty. Początkowo starano się wprowadzić jednolite normy z zakresu jakości oraz bezpieczeństwa jedynie dla wyodrębnionych kategorii wyrobów. W praktyce okazało się, że był to żmudny proces, który powodował sporo biurokracji. Z tego też powodu postanowiono uprościć niezbędne procedury harmonizacyjne.
W celu ujednolicenia norm jakościowych, jakie mają spełniać wyroby, wprowadzono tak zwane dyrektywy nowego podejścia, które jasno określają wymagania, jakie muszą spełniać konkretne grupy produktów przed ich debiutem na Jednolitym Rynku Europejskim. Oznacza to w praktyce, że przedsiębiorcy działający na terenie innym niż kraje Unii Europejskiej i Turcja są zobowiązani zadbać o to, by dystrybuowane przez nich produkty spełniały wyżej wymienione wymagania. Co więcej, muszą oni także udowodnić fakt, że dostarczane przez nich produkty takie wymagania spełniają.
Jak można się domyślić, proces udowadniania zgodności konkretnych towarów z obowiązującymi normami może w praktyce okazać się kłopotliwy. Z tego powodu wprowadzono tak zwane normy zharmonizowane. Ich zastosowanie pozwala na domniemane uznanie zgodności określonego wyrobu z jasno zdefiniowanym zakresem wymagań. Producent w takim przypadku jest zobowiązany do wypełnienia konkretnej deklaracji, która mówi, że zachodzi domniemanie spełnienia określonych wymagań odnoszących się do produktów oznaczonych akronimem CE. Producent składa taką deklarację na własną odpowiedzialność.
Odpowiednie oznakowanie towarów zgodnie z wymaganiami UE, szczególnie przy imporcie ładunków, uchroni importera od problemów z wprowadzeniem importowanego towaru na teren Unii Europejskiej. Oznaczenie (Oznakowanie CE) – umieszczone na wyrobie jest deklaracją producenta, że oznakowany produkt spełnia wymagania dyrektyw tzw. „Nowego Podejścia” Unii Europejskiej (UE). Dyrektywy te dotyczą zagadnień związanych z bezpieczeństwem użytkowania, ochroną zdrowia i ochroną środowiska, określają zagrożenia, które producent powinien wykryć i wyeliminować. Producent, oznaczając swój wyrób znakiem CE, deklaruje, że wyrób ten spełnia wymagania wszystkich odnoszących się do niego dyrektyw. Ustawa o systemie oceny zgodności zabrania wprowadzania do obrotu lub oddawania do użytku wyrobu nieposiadającego oznakowania zgodności, jeżeli ten wyrób podlega takiemu oznakowaniu. Jeśli dany wyrób podlega przepisom chociaż jednej dyrektywy "Nowego Podejścia", to bez oznakowania CE nie może być wprowadzany do obrotu ani użytkowania na terenie Unii Europejskiej.
To dokument wystawiany przez producenta wyrobu albo jego upoważnionego przedstawiciela, stanowiący wiążące prawnie przyrzeczenie stwierdzające zgodność wyrobu z wymaganiami zasadniczymi właściwych dyrektyw Unii Europejskiej. Wyroby przed wystawieniem przez producenta deklaracji zgodności powinny być poddane procedurze oceny zgodności i, jeśli wynika to z odrębnych przepisów, uzyskać właściwe certyfikaty. Na wyroby posiadające deklarację zgodności nakładane jest oznaczenie CE:
Warto pamiętać, że kompleksowe sprawdzenie kontrahenta wiąże się także z sprawdzeniem, czy posiada on stosowne certyfikaty dotyczące określonego produktu, m.in. deklarację zgodności CE w przypadku zabawek, sprzętu elektronicznego, materiałów budowlanych, oraz określające, czy opakowania drewniane wykonane zostały zgodnie z wymogami fitosanitarnymi z drewna fumigowanego.
W chwili obecnej funkcjonuje prężnie wiele firm zewnętrznych z siedzibami w Chinach, które na życzenie klientów pomagają w weryfikowaniu kontrahentów oraz przeprowadzają kontrole jakości towarów oraz ich zgodności ze złożonym zamówieniem jeszcze przed dokonaniem wysyłki.
Warto jeszcze przed sfinalizowaniem transakcji skontaktować się z agencją celną i dokonać kontroli wymogów dokumentacyjnych koniecznych do spełnienia w sytuacji sprowadzenia danego produktu na teren Polski. Mimo przynależności do UE wymogi stawiane przez polskie urzędy celne mogą być inne niż te w pozostałych krajach UE.
Jest dokumentem potwierdzającym pochodzenie towarów wywożonych do krajów trzecich. Wystawia się je dla towarów, wobec których będą stosowane preferencje celne, czyli zostanie obniżona stawka cła w kraju importu w ramach np. preferencyjnych umów dwustronnych pomiędzy UE a danym krajem importu.
Dokument ten wydaje właściwy urząd celny kraju eksportera na ściśle określonym formularzu, który zawiera oryginalne podpisy i stemple administracji celnej. Druk EUR1 jest drukiem ścisłego zarachowania, który można otrzymać bezpłatnie w każdym oddziale celnym. Ważność wystawionego świadectwa wynosi 4 miesiące i w tym okresie należy przedłożyć je władzom celnym w kraju importu. Do uzyskania świadectwa przewozowego niezbędna jest faktura eksportowa oraz oświadczenie producenta bądź dostawcy potwierdzające pochodzenie towaru. Świadectwo powinno być wystawione przed lub najpóźniej w dniu eksportu towaru. Przepisy dopuszczają też wystawienie dokumentu retrospektywnie po wywozie przesyłki. Eksporter powinien przechowywać dokumenty potwierdzające status pochodzenia przez okres 3 lat i udostępniać je na każde wezwanie władz celnych.
Jeśli załadowca ma zaufanie do odbiorcy lub uregulował on już należności za towar, to wtedy zamiast wydruku oryginałów Bill of Lading (B/L) w formie papierowej można wystawić konosament zwany SeaWayBill (SWB) lub Express Bill of Lading (Express B/L). Jest to konosament, który nie musi być drukowany w formie papierowej w oryginałach, przesyłany i deponowany u przewoźnika w porcie przeznaczenia. Może występować w formie elektronicznej lub jako plik PDF.
Kontener lub towar zostanie natychmiast zwolniony i wydany odbiorcy na podstawie jego dyspozycji.
Reguły Incoterms określają zakres odpowiedzialności sprzedających oraz kupujących za dostawę towarów określonych w umowach sprzedażowych i odprawach celnych.
Są to niezależne zasady ustalania podziału ryzyka i kosztów pomiędzy dwiema stronami dokonującymi transakcji. W chwili obecnej reguły te są powszechnie włączane do umów sprzedaży różnego rodzaju i stały się już w zasadzie stałym elementem międzynarodowego języka handlowego.
MIH – Międzynarodowa Izba Handlowa (z ang. International Chamber of Commerce – ICC) jest organizacją światowego handlu, która przygotowuje i opracowuje reguły Incoterms cały czas od ponad 70 lat. Dostarcza w ten sposób eksporterom, importerom, logistykom, ubezpieczycielom, adwokatom uznawane na całym świecie standardy, które są podstawowym narzędziem przedsiębiorców w prowadzonych przez nich działaniach o charakterze handlowym.
Najnowsze reguły zostały opracowane i opublikowane w roku 2010. Nazwane zostały Incoterms® 2010 i obowiązują nieprzerwanie od dnia 1 stycznia 2011 roku. Reguły ten wytyczają zakres odpowiedzialności osób kupujących i sprzedających za dostawę towarów określonych w umowach sprzedaży.
W Incoterms z roku 2010 w stosunku do wcześniejszych z roku 2000 zmieniła się jedynie grupa D. W chwili obecnej wygląda ona w następujący sposób:
DAT (z ang. Delivered at Terminal) – dostarczone (określone miejsce przeznaczenia), cło opłacone. Osoba sprzedająca odpowiada za dostarczenie towaru do określonego wcześniej terminalu oraz za jego rozładunek. DAT zastąpiło dotychczas stosowaną regułę DEQ.
DAP (z ang. Delivered at Place) – dostarczone do miejsca (osoba sprzedająca odpowiada za dowiezienie towaru do określonego wcześniej miejsca, natomiast rozładunek należy już do obowiązków osoby kupującej). DAP zastąpił dotychczas stosowane reguły: DAF, DES oraz DDU.
(źródło: PISIL)
Postępowanie o charakterze urzędowym i reguły postępowania w sprawach celnych - właśnie tak nazywamy procedurę celną. Art. 4 pkt 16 Wspólnotowego Kodeksu Celnego wyróżnia osiem procedur celnych.
Jakikolwiek przewóz towarów na obszar celny Wspólnoty wymaga uiszczenia przez importera należności przewozowych. Jest to tzw. uszlachetnienie czynne.
Uszlachetnienie bierne to wywóz czasowy towarów wspólnotowych poza obszar celny.
Nadanie celnego statusu towarowi niewspólnotowego to inaczej dopuszczenie do obrotu.
Czasowa odprawa pozwala, bez dokonywania żadnych zmian, na wykorzystanie na obszarze celnym Wspólnoty towarów niewspólnotowych przeznaczonych do powrotnego wywozu.
Procedura przetwarzania pod kontrolą pozwala na przywóz towarów niewspólnotowych bez stosowania środków polityki handlowej oraz bez pobierania należności przewozowych pod warunkiem, że wprowadzenie do wspólnoty tych towarów jest ograniczone lub zakazane.
